Emile in the States!: Roadtrip!

Vorige week donderdag was het zover: eindelijk meer Nederlandse inbreng in het Amerikaanse bastion genaamd Saint Louis. Sita (ook wel "ma" genaamd), Marcel (ook bekend als "pa"), en Maurice (AKA Hennessy) waagden de urenlange trip over de oceaan om me hier te bezoeken, en dat was een groot succes, want in de zes dagen die we samen doorbrachten hebben we namelijk een shitload(om Amerikaanse termen te gebruiken) aan dingen gedaan.

Honkbal is dé sport in St. Louis, vooral omdat de St. Louis Cardinals een topteam is, en ook dit jaar maakten ze een goede kans de Wereldtitel te winnen. Om maar even te laten zien hoe Amerikanen zichzelf zien: Met de uitzondering van één Canadees team bestaat de gehele World Series enkel uit Amerikaanse teams. Voor zover de wereldtitel honkbal, want daar gingen we nou juist niet heen (de Cardinals wisten trouwens niet verder te komen dan de halve finale).

Waar we wél heengingen was een American Football wedstrijd van de St. Louis Rams. De strijd was tussen de Rams en de Packers, en dus was de uitslag van tevoren eigenlijk al bekend (althans, dat vertelden meerdere Amerikaanse vrienden me). Voor de leek onder ons: De Packers is een van de sterkste teams van de competitie (ze wonnen de Superbowl nog in 2010), terwijl de Rams eerder het afvoerputje van de sport is. De uitslag, 30-20 voor de Packers, zei ons nog niet heel veel, maar het was zeker mooi om een keer mee te maken. De American Sport Experience draait om familie (vooral vaders en zoons die gebroederlijk hetzelfde shirt dragen), om grote porties eten (nacho's met kaassaus, chilisaus, jalapenos, gehakt, en verder wat je er maar op wil gooien), en om het op commando beginnen met aanmoedigen.

Dat laatste is op-en-top Amerikaans: in plaats van hun team constant naar voren te schreeuwen zoals we gewend zijn in Europa, is men hier vooral bezig met kletsen, eten en drinken. Dat is, tot het moment dat één van de grote schermen een filmpje afspeelt dat zegt "MAKE SOME NOISE", want dan laten de supporters hun biertje staan om 'spontaan' te beginnen met schreeuwen. Er is een serieuze kans dat zonder de televisieschermen, en zonder de mannetjes die staan te zwaaien met borden ("I WANT TO HEAR YOU!"), het publiek de hele wedstrijd meer bezig is met het maken van vrienden dan met het volgen van de wedstrijd.. Wel érg goed is trouwens de sfeer hier tussen 'vijandige' teams: Packers en Rams fans zaten allemaal door elkaar heen, gingen naar de zelfde eettent, en naar dezelfde WC.. Dat zie je bij Ajax - Feyenoord niet snel gebeuren!

Na de wedstrijd zijn de weg opgegaan met een huurauto, met als eerste bestemming Nashville. Dit is de stad waar Amerikaanse countrymuziek vandaan komt, dus konden we niet anders dan de Country Hall of Fame te bezoeken, en een paar barretjes binnen te gaan. In Nashville zijn er in cafés en restaurants namelijk overal live zangers, die enkel van fooien leven.. Een dagje gratis muziek dus!

Nashville was echter redelijk klein, en aangezien een ander muziekbolwerk zich 'maar' 2.5 uur van de Countrystad bevindt, besloten we weer de auto in te stappen. De volgende stop: Memphis, ook wel bekend als het land van soulmuziek, rock and roll en natuurlijk Elvis. Graceland, het landgoed van Elvis en de omliggende musea, was zeker de moeite waard. Ook hier kwam de ziel van het Amerikaanse leven duidelijk tevoorschijn: de ingang van het amusementspark staat los van de woning van Elvis, en er rijden constant shuttle busjes om de bezoekers van het ene naar het andere punt te brengen. Wij verwachtten een lange trip naar zijn fameuze huis, maar tot onze stomme verbazing hoefde de bus enkel de straat over steken om er te komen. De moraal van dit verhaal: Amerikanen lopen principieel liever niet, zeker niet als er een automobiel (met bijbehorende uitlaatgassen) gebruikt kan worden.

Auto's waren ook prominent aanwezig in de binnenstad van Memphis, want we hadden het geluk om precies de stad te bezoeken tijdens een old-timer evenement: de belangrijkste straat van de stad, Beale Street, stond helemaal volgeparkeerd met te gekke auto's uit de jaren 20, 30, 40, etc. (zie de foto's!)

De Roadtrip bracht ons ook nog naar Deventer - Deventer, Missouri wel te verstaan. Misschien was dit kleine dorpje ooit opgericht door mensen die oorspronkelijk uit Deventer, Overijssel kwamen, al zijn academici het daar niet over eens. Toen wij er aankwamen bleek dat we iets te laat waren: hoewel Deventer, Missouri nog wel te vinden is op de kaart en op de TomTom leeft er geen ziel meer sinds 1950. Het gebied is nu onderdeel van Mississippi County, vandaar dat Maurice enigszins gedesillusioneerd met een bordje van dit dorp op de foto ging..

We sloten de 6 daagse familietrip af met een snel bezoek aan de St. Louis Arch (de enige echte toeristische trekpleister hier) en een bord nasi, want al na een paar dagen reizen konden Maurice, Sita en Marcel eigenlijk geen burger meer zien, en we verlangden allemaal naar (gezond) voedsel dat we ook in Nederland gewoonlijk eten. Dat was een goede afsluiting van een mooie week, een week die functioneerde als een welkome afleiding van school en het leven de campus, en als een mogelijkheid om eens flink bij te kletsen en goed bij te kleuren (de temperatuur raakte de 30 graden aan in midden oktober!). Voor mij is het gewone leven nu weer begonnen, Marcel en Sita rijden nu in de buurt van New Orleans, en Maurice is waarschijnlijk lekker aan het genieten van een ouderwetse jetlag. Tot volgende week.. tot die tijd hebben we gelukkig de foto's nog: