Pimp my Church

Eigenlijk heb ik het weinig gehad op dit blog over één van de belangrijkste kenmerken van deze universiteit: SLU is een Jezuïetenschool, wat dan weer een katholieke orde is. Vandaar dat er een gigantische katholieke kerk gevestigd is op de campus, en dat die kerk (in tegenstelling tot vele kerken in Nederland) elke zondagmorgen, middag én avond bijna volledig gevuld is: veruit de meeste studenten komen uit een Katholiek gezin, en het gaan naar de kerk is hier een soort van sociale verplichting. 

Catholic Church

Ik ben vrij eenvoudig te beïnvloeden, waardoor ik de afgelopen weken een aantal keer de kerkdienst op de campus bezocht heb. De eerste keer in mijn leven een katholieke mis meemaken was eigenlijk best wel een moment om te onthouden, deels doordat deze kerk gericht is op jongeren en de dienst dus niet doodsaai was (vooral dankzij een groot live-koor en orkest), maar ook deels omdat ik verbaasd was hoe strikt en formeel een katholieke kerkdienst is. Elke keer is de dienst opgedeeld in een vast aantal delen, worden deels dezelfde liederen gezongen, en worden dezelfde rituelen rondom het altaar opgevoerd. Alle priesters hebben een speciale plek bij dit altaar, en bijna alle mensen aanwezig weten precies wat er op welk moment gedaan moet worden: de ene keer moet je enkel "Amen" reageren als een priester een deel van de bijbel op leest, soms lijkt het een heel verhaal. Op een bepaald moment gedurende de dienst begint iedereen elkaar een hand te geven om elkaar "vrede" toe te wensen, terwijl even daarna de hele zaal opeens op zijn knieën neervalt om een gebed te starten. Éen keer raden wie nou net een van die paar 'heidenen' was die bleef zitten, geen idee hebbende wat er gebeurde. Tja, om alle katholieke regels in één keer onder de knie te krijgen, dat is waarschijnlijk weinig mensen gelukt, en de tweede keer dat ik de kerk bezocht ging het gelukkig al een stuk beter.

In Chicago bracht ik de meeste tijd door bij Stephanie's familie, die Lutheraans zijn, maar één dag bezocht ik Ashlen's huis, een andere Amerikaanse vriendin die in de buurt woont van Stephanie. Haar vader is protestants, terwijl haar moeder katholiek is, waardoor de familie bezoeken aan de katholieke kerk afwisselt met bezoeken aan een soort protestantse kapel. Gabriel en ik waren zo gelukkig om mee te mogen (correctie: moeten) naar de laatstgenoemde, en dat was werkelijk een ervaring: deze kerk noemt zichzelf 'modern Christelijk,' heeft 8 vestigingen rondom Chicago, en werkt eigenlijk totaal anders dan je verwacht van een kerk. In de grootste vestiging, vanaf de buitenkant totaal niet een typisch kerkgebouw, wordt elke week een dienst gehouden door een pastoor, samen met een concert van verschillende live-bands. De pastoor begon de avond met het maken van een video van het publiek, om die later op Facebook te zetten, terwijl hij ook nog een aantal grappige twitter-berichten met de aanwezigen deelde. Zijn christelijke boodschap bestond uit een aantal verwijzingen naar de bijbel, ja, maar draaide vooral om een aantal persoonlijke anekdotes: het deed me het meest denken aan van die Amerikaanse kerkdiensten die je zondagmorgen op de commerciële Nederlandse televisiezender tegenkomt. De band deze avond bestond uit een man met een gitaar, twee vrouwelijke achtergrondzangeressen en een soort jezus look-a-like met een elektrische gitaar, die popmuziek speelden, met het verschil dat de teksten over het Christelijke geloof gingen. Boven, links en rechts van de band hingen grote televisieschermen waarop de songteksten werden weergeven, waardoor er een karaoke-sfeer werd gecreëerd en een groot deel van de aanwezigen met volle borst mee begon te zingen (me too, uiteraard, gemakkelijk beïnvloedbaar!). Een voorbeeld van deze setting is hier te zien, en hoewel wij niet precies bij deze uitvoering aanwezig waren, leek ons concert er erg veel op (kijken!:) ).

Terwijl wij lekker aan het zingen waren zagen mensen in de andere 7 vestigingen dezelfde dienst op een groot scherm, en een uur later kon iedereen de boodschap van de pastoor terugkijken via de uitzending gemist-website of Iphone-app van deze kapel. Dat is op een moderne manier geloof organiseren, en hoewel ik op voorhand cynisch was over het hele gedoe, was ik op een positieve manier verrast. Het was eigenlijk erg vermakelijk, en bovendien heb ik meer onthouden van de boodschap van de hippe pastoor dan van de Bijbelse teksten die de Katholieke priester elke week maar weer opsomt. #religiekandusookleukzijn

                                               Zo ziet een moderne kerk in Amerika eruit..

Religie is een gigantisch onderdeel van de Amerikaanse maatschappij: ik heb nu een inkijkje gehad in twee verschillende stromingen, maar er zijn er veel en veel meer: baptisten, anabaptisten, adventisten, methodisten, pentecostalisten, mormonen, en ga zo maar door. De ouders van Ashlen wisten de verschillen gelukkig effectief te minimaliseren: "Het maakt niet zoveel uit welke kant je kiest, als je maar de Christelijke kerk kiest waar jij je goed bij voelt." Ik kon ze wel vertellen dat Nederland meer en meer een seculair land wordt, en dat de kerken eigenlijk alleen maar met kerst en Pasen nog vol zitten, maar ik besefte me dat om de sfeer beschaaft te houden, ik maar beter gewoon kon knikken. Bovendien: misschien komt er nog een dag dat religie in Nederland net zo vermakelijk wordt..